gfff

Tuesday, January 22, 2013

မႏ ၱေလးညႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ဘ၀စာမ်က္ႏွာ

                                        ဘ၀စာမ်က္ႏွာေလး
                         ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေနျပဖုိ့ဆုိသည္မွာလညး္
                         လြယ္မည္ေတာ့မထင္.ထစ္ကနဲ့ဆုိဘ၀က
                          ေသာကေတြကုိလြယ္ထည့္ထားခဲ့ရတာ
                         မနက္ဖန္ဆုိတာေတြကလည္းေမွ်ာ္ေတြၾကည့္ရုံနဲ့.ရင္ေမာရတဲ့
                          အရာတခုအျဖစ္.ဘာမွမပုိခဲ့ဘူး..
                          ငယ္ငယ္တုံးကလိုစာအုပ္ေရွ႕ခ်ျပီးဘ၀ကုိအလြတ္က်က္ဖို့ကလည္း
                          မလြယ္ကူေတာ့ေခ်.
                          ပ်ငး္ေနတဲ့စိတ္ကုိၾကိတ္မွိတ္လို့ရွင္သန္မွဳထဲမွာေနသားက်လာခဲ့ျပ
                          ငယ္ငယ္ကလို.
                          ဆရာကုိေၾကာက္လန္႕တၾကားနဲ့စာေအာ္က်က္မိတဲစိတ္နဲ့
                          ဘ၀ကုိေအာ္ေခၚမိတဲေအာ္သံေတါနဲ့ေအာင္ျမင္ျခင္းမ်ာကသိပ္မကြာေလေတာ့
                          မုိးလင္းခ်ိန္ကုိပဲေစာင့္ေမ်ာ္ခဲ့မိျပန္တယ္ေလကိုယ့္ရဲ့
                          နာက်င္မွဴမ်ားကုိေျပာျပတုိင္ပင္မိေတာ့လည္း
                          နားလည္ေပးတဲသူကုိယ္တုိင္မွာကေသာကေတြကုိခ်ေရးေနရတယ္တဲ့
                          ဟူးးးးးးးးးးးးးး
                         ေ၀းကြာေနရျခငး္ေတြအတြက္မနာက်င္ေတာ့ဘူး
                         ဒီေန့.မင္ပုံစံနဲ့မနက္ဖန္မင္းရဲ့ပုံစံပဲ..ငါ့အေပၚဆက္ဆံပုံခ်င္းတူဖုိ့လုိတယ္
                         တခမ္းတနာျပဳလုပ္ထားတဲ့ငါ့ဘ၀စာမ်က္ႏွာမွာမင္းမပါလာမွာကုိေတာ့
                         အလုိလိုေၾကာက္၇ြံလို႕အနာဂါတ္ကုိလွလွပပဖန္တီးခ်င္မိျပန္တယ္
                         မပီမသေဆာင္းနံက္ခင္းတခုေအာက္မွာ
                         ငါ႕စိတ္ေတြေအးစက္ေနတယ္ထင္တာပဲ
                         ရပ္ဆုိင္းပစ္ဖုိ႕အခ်စ္မွာစာမ်က္နွာေတြမတူညီရဘူးလုိ့ေျပာမိေတာ့
                         ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ပဲအတ ၱဆန္သြားမလားလုိ့ေတြးမိျပန္ရဲ့
                         သက္ျပင္းတခ်က္ထုတ္မိရုံနဲ့အလြမ္းေတြေၾကြက်ေနခဲ႕တာ.
                         ငါကုိငါရစ္ပတ္ထားတဲ့ေၾကာက္စိတ္ကဘယ္သူကုိယ္မွတခုခုလုပ္ဖုိ့တုန့္ျပန္
                         မွဳမရွိခဲ့ဘူး။
                         အရာရာေ၀း၀ါးျခငး္ေတြနဲ့ျဖတ္သန္းေနရတယ္ဆုိတဲ့အသိကုိ
                         ဘ၀စာမ်က္ႏွာေတြေပၚတင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
                         အလုိလိုက်န္ခဲ့တဲ့အတိတ္ေတြကုိႏွေမ်ာတသစြာေငးေမာေနမိရဲ့
                         ငါလည္းမင္းလိုပဲတေန႕ဆုိတာရွိလာအုံးမွာပဲလို႕
                         စ်ာပနတခုမွာရိုး၇ိုးေလးေတြးမိေပမဲ့
                         အလွတရာေတြဖုံးဖိထားတဲ့မနက္ဖန္မွာငါ့စိတ္ကသခၤါရကုိေမ့ေလ်ာ
                          ခဲမိျပန္တယ္.
                         ဘာကိုမွမနာက်င္တတ္ဖုိ့ေကာ္ဖီးပူပူေလးတခြက္နဲ့
                         ေ၀ဒနာကုိေဆးေက်ာတယ္.ေသာကေဆုိတာကုိေလာင္ျမဳိက္ပစ္ခဲ့တယ္
                         မရပါဘူး..ဘ၀ဟာ.
                         ထုေခ်ျခငး္ခံထားရတဲ့အစိပ္စိပ္အမြွာမြွာက်ကြဲခဲ့ရတဲ့ဖန္ခြက္တလုံးနဲ့တူတယ္
                         လုံးေခ်လြင့္ပစ္ထားတဲ့စာရြက္တ၇ြက္လို့
                           လမ္းမတခုေပၚမွာလြင့္ပါးေနတယ္.
                          အဲဒီေတာ့အျပာေရာင္ေတြၾကီးစုိးတဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္မွာမုိးကုိ
                          ထုိင္ေမ်ာ္ေနမိသလိုမ်ဳိး..
                           စိတ္ကပ်ံသန္းျခင္းမွာလ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ေသဆုံးတယ္
                          ဘ၀ကတေရြ႕ေရြသြားလာတတ္တဲ့ငွက္တေကာင္လိုပဲထင္မိရဲ႕
                          ရင္ထဲေလးပင္မွဳေတြနဲ့တရစ္ရစ္.
                          တဆစ္ဆစ္နာက်င္မိတာမ်ဳိးေတြမရွိေတာ့ဘူး
                          အခုဆုိ........
                           ေနျဖစ္တယ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေနျဖစ္ခဲ့တယ္
                          မနက္ဖန္မွာေတြမွာေကာ.....
                          အနက္ေရာင္ငွက္ေတြငါဆီးပ်ံလာနုိင္မလား
                          မ်ဥ္းေကြ႕ဆန္တဲ့ဘ၀ကုိငါဘယ္ေတာ့မွမနာက်င္ေတာ့ဘူး
                          တကယ္ေတာ့ဘ၀ဆုိတာ
                          ခနခနက်ကြဲတတ္တဲ့အရာတခုအျဖစ္နားလည္ထားလိုက္ိေတာ့တယ္
                          ကဲ့အဲဒါဘ၀စာမ်က္နွာတခုပဲျဖစ္တယ္.

No comments:

Post a Comment