gfff

Saturday, January 5, 2013

မိုး

            မိုးစက္ေတြဟာေယာင္နနနဲ့က်ြန္ေတာ္ကုိယ္ေပၚသုိ့ေၾကြက်ေနၾကတယ္ေလကြ်န္ေတာ္တကုိယ္

            လုံးလညး္မုိးစက္ေတြနဲ့ေပက်ံလို့ကြ်န္ေတာ္ဟာဒဏ္ရာေတြမ်ားေနခဲ့ျပီလားဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့

             စုိစြတ္ပါေစကြ်န္ေတာ္အတြက္ဒဏ္၇ာဆုိတာကုိေထြးသိပ္တတ္ခဲ့ျပိီပဲေလဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြ်န္

              ကြ်န္ေတာ္ဟာမိုးစက္ေတြကုိမနာက်င္မိေတာ့ဘူး
                     

ဒါေပမဲ့လည္းကြ်န္ေတာ္မွာအလြမ္းေတြနဲ့ပဲေနသားက်စြာရွင္သန္ခဲ့ရတယ္ဘာလုိ့အဲေလာက္ၾကီး
 
ထြားလာခဲလဲဆုိတာမသိေတာ့ဘူး ကြ်န္ေတာ္ႏွ  

ကြ်န္ေတာ္ဟာမိုးေတြစက္ေတြနဲ့အတုူအလြမ္းေတြကုိသယ္ပုိးရင္းေပါ့တခါတခါေၾကကြဲမွဳေတြကုိ

မေျပာျပခ်င္ဘူးငါဘာသာတေယာက္ထဲေနထုိင္ခ်င္တယ္ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့ငါကုိဘယ္လုိ

အရာမ်ဴိးကမွမေလာင္ကြ်မ္းေစခ်င္ဘူးဘာလုိ့လည္းဆုိေတာ့ကုိယ္ကုိ္ယ္တုိင္ကပဲအလြမ္းဆိုတာ
ကုိမႏွစ္ျမဳိ့သူတေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့လုိ့ပဲ
ဒါေပမဲ့လည္းကြ်န္ေတာ္မွာအလြမ္းေတြနဲ့ပဲေနသားက်စြာရွင္သန္ခဲ့ရတယ္ဘာလုိ့အဲေလာက္ၾကီး

ထြားလာခဲလဲဆုိတာမသိေတာ့ဘူး ကြ်န္ေတာ္ႏွလုံးသားရွင္သန္မွဳေတြမွာအလြမ္းေတြဘာလုိ့ျငိကပ္

လာခဲ့တာကုိပဲေတြးေနခဲ့တာအခုထိေတာ့အဲဒီအလြမ္းရဲ့အရင္းအျမစ္ကုိရွာမေတြခဲ့ေသးဘူးေလ...

ကြ်န္ေတာ္မွာအတိတ္ဆုိတာေတြကပီျပင္ျပတ္သားမွဳနည္းခဲ့ေတာ့အနာဂါတ္ဆုိတာေတြကလည္း

ေ၀း၀ါစြာပဲျဖစ္တည္ေနခဲ့ျပန္တယ္ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္

လုံးသားရွင္သန္မွဳေတြမွာအလြမ္းေတြဘာလုိ့ျငိကပ္

လာခဲ့တာကုိပဲေတြးေနခဲ့တာအခုထိေတာ့အဲဒီအလြမ္းရဲ့အရင္းအျမစ္ကုိရွာမေတြခဲ့ေသးဘူးေလ...

ကြ်န္ေတာ္မွာအတိတ္ဆုိတာေတြကပီျပင္ျပတ္သားမွဳနည္းခဲ့ေတာ့အနာဂါတ္ဆုိတာေတြကလည္း
ကြ်န္ေတာ္စာမ်က္ႏွာေတြဟာအလြမ္းေငြ႕သက္ေတြနဲ့တည္ေဆာက္ထားတယ္ဆုိတာသိလိုက္ရတယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေၾကကြဲမွဳေတြမ်ားလာတဲ့အခါမုိးဟာမုိးမဟုတ္ေတာ့ဘူးမုိ့မ်က္ရည္ေတြျဖစ္သြားခဲတယ္

ဘာလုိ့လည္းလုိ့မေမးၾကပါနဲ့ကြ်န္ေတာ္မွာဒါမွမဟုတ္မုိးေကာငး္ကင္ၾကီးမွာေျပာျပလုိ့မရတဲ့အနာတရ


ရွိေနခဲ့လိုပဲလြင္ျပင္ေတြဟာကြ်န္ေတာ္လိုပဲေ၀းကြာမွဳေတြကြာဟမွဳေတြနဲ့နည္းနည္းခ်င္းေတာ့ဒဏ္ရာ

ကုိယ္စီရွိေနမလားပဲကုိယ္ကအေရာင္ေတြကုိနားမလည္ဘူးအဲလိုပဲတခါတရံဘာကုိမွေရးလိုမရျပန္ဘူး

ခံစားခ်က္ေတြကုိငုပ္လ်ဳိးထားတဲ့အရာေတြကဘာေတြလည္းမသိစိတ္ေတြလားသိေနလ်က္ေဖာ္ထုတ္

လို့မရတာလား

ေ၀ခြဲလို့မရဘူးဒီလိုနဲ့ကြ်န္ေတာ္စည္းခ်က္မညီတဲ့လမ္းေတြေပၚမွာနင္ေလ်ာက္ေနမိခဲ့တယ္ကုိယ္ကုိ

ဘာလည္းဆုိတာကုိေတာင္မသိခဲ့ျပန္ဘူးဘ၀ကမသဲကြဲမွဳေတြမ်ားခဲ့တာဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဆက္ေလ်ာက္

ျဖစ္မယ္လုိ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မိေတာ့လညး္ကြ်န္ေတာ္ဟာမိုးတခုရဲ့ေအာက္မ်က္ရည္စက္လက္နဲပဲသတ္

မွတ္ခ်က္မရွိတဲ့စိီးဆင္းမွဳေတြရပ္တန့္ခ်င္မိတယ္ကြ်န္ေတာ္ဟာမုိးေကာငး္ကင္ၾကီးေအာက္မွာရွိေနခဲ့

တယ္ေလအဲဒါေၾကာင့္မ်ားမုိးဟာကြ်န္ေတာ္ကုိစုိစြတ္ေနေလသလားမုိးရဲ့စုိစြတ္မွဳေတြကုိကြ်န္ေတာ္ခံ

နု္ိင္ရည္မဲခဲျပီလား

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြ်န္ေတာ္တုိ့ေတြကုိေတာ့မုိးေကာငး္ကင္ၾကီးဟာထိီးတလက္အျဖစ္အျမဲတမ္းအုပ္မုိးေပး

ခဲ့တာပဲေလဒါေပမဲ့ကြ်န္ေတာ္ဟာရာသီေတြရဲဒဏ္ခတ္မွဳေတြကုိေၾကာက္ေနမိသူပဲေအးလားပူလားတစ္

ကုိ္ယ္လုံးေသြးေၾကာမ်ားထဲစီး၀င္သြားခဲ့တဲ့အထိကြ်န္ေတာ္ကုိယ္ေၾကာက္လန့္စြာတုန္လွဳပ္ေျခာက္ျခားေန

မိဆဲပဲကြ်န္ေတာ္ဘာေတြျဖစ္ေနတာလညး္ဘာေတြျဖစ္ခ်င္တာလညး္ဘာေတြျဖစ္ေနအုံးမွာလညး္လုိ့မေမး

ခ်င္ေတာ့ဘူးအရွဳံးကအနုိင္ယူလုိမွဳေတြကုိပိုျပီးတြန္းပို႕ေပးေနခဲ့တယ္အတိတ္ဟာတခ်ိန္ကေတာ့အနာဂါတ္

တခုျဖစ္ခဲ့တာေသခ်ာတယ္အဲလိုပဲအခုကြ်န္ေတာ္အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာလညး္ေနာင္တခ်ိန္မွာအတိတ္

ေတြျဖစ္သြားၾကမယ္ေလေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ့တည္ေဆာက္ေနမိတဲ့ဘ၀ေတြကုိပဲအနာဂါတ္တခုျဖစ္လာ

မလားဆုိတာကုိေတာ့ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လုိမ်ဳိးအသိပညာေတြနဲ့သိေအာင္ၾကဳီးစားရမလည္းမိုးေကာငး္ကင္
ကုိကြ်န္ေတာ္.

ေမာ္ျပီးၾကည့္ေနမိတယ္ေကာင္းကင္တခုလု့ံသဲကြဲမွဳမရွိေအာင္ထိမည္းေမွာင္ေနၾကတယ္ျပီးေၾကာက္

လန့္စရာေကာငး္ေလာက္ေအာင္ျမည္ဟီးသံေတြက်ြန္ေတာ္နားထဲထုိး၀င္ေနတယ္ေအးစက္ေနတဲ့လက္

ေတြကုိနာက်င္မွဳအစိပ္ပုိင္းေတြမွာစေတးျပီးအဲဒီေကာင္းကင္ကုိအျပစ္မတင္ပဲကုိယ ့္ဘာသာကုိ္ယ္ပဲ

အျပစ္တခုအျဖစ္အသုံးမက်သူတေယာက္အျဖစ္နားလည္ထားမိတယ္အခုကြ်န္ေတာ္ဘာေတြလုပ္ေန

လည္းျပီးေတာ့ကြ်န္ေတာ္ကေရာဘာလည္းဘာကိုမသိေတာ့တဲ့ဆိတ္သုဥ္းသြားတဲ့၀ိဥာဥဳ္တခုနဲ့အတူ

ကြ်န္ေတာ္ဟာေကာငး္ကင္တခုဆီမွာမ်ားေရာက္ေနမိမလား

ဒါမွမဟုတ္တစုံတရာတစုံတခုကုိမ်ားခုိးကုိေနမိမလားဖက္တြယ္ရာဆုိတာကုိယ္ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့အရာ

တခုေလာက္ေတာင္ေသ2ခ်ာ2ဇယားဇကြက္ခ်ျပလုိ့မရေလာက္ေအာင္ထိကုိယ္ဟာေ၀၀ါသြားခဲ့ျပီးဒီေန့

တည္ရွိျခင္းအတြက္မနက္ဖန္ေတြဟာမေသခ်ာေတာ့ျပန္ဘူးကြ်န္ေတာ္လည္းအဲလုိပဲမနက္ဖန္ေတြမွာ

ဒီေနေလာက္ေသခ်ာတာတခုမွမရွိတဲ့ေကာငး္တေယာက္ပဲျဖစ္ေနမွာပါ

ဒါေပမဲ့လည္း..

No comments:

Post a Comment