ျဖတ္သန္းသြားလာဖူးတာလည္းမရွိတဲ့
လမ္းမတစ္ခုေပၚေျခခ်လိုက္တယ္
အနာဂါတ္ကုိဘ၀ထဲထည့္ျပီး
ည၀တ္အက်ၤီတထည္နဲ႕
ေခြ်းမသိပ္ခဲ့တဲ့ညေတြကုိသတိရတုိင္း
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြကလည္းေနာက္က်လုိ႕
က်ေနာ္ကုိယ္က်ေနာ္လည္းေကာငး္ကင္တခုလို႕
ထင္ေယာင္မွားျဖစ္ခဲ့မိတာ
ေကာင္းကင္မဟုတ္ခဲ့ဘူးဗ်ာ
သူကုိအုပ္မုိးခြင့္ေတြမေပးနုိင္ခဲ႕ဘူး
စမ္းတ၀ါး၀ါနင္းေလ်ာက္မိတဲလမ္းတုိင္းကုိ
သူကုိလက္တြဲမေခၚခ်င္မိဘူး
က်ေနာ္ဟာအရာရာတြက္အစြန္းတဖက္ကုိ
ေရာက္ေနခဲ႕သူပါ
နားလည္မွဳဆုိတာေတြနဲ႕ေဘာင္လြတ္ခဲ႕ေတာ့
ေဆးလိပ္တဖြာရဲ႕မီးခုိးေငြ႕ေတြေလာက္မွသူဟာ
က်ေနာ္ေကာငး္ကင္ကုိမိုးမရြာေစခဲ့ဘူးေလ
ကိုယ္ရွင္သန္ရာေလ်ာက္လွမး္ခဲ့မိတဲ့လမ္းေတြကလည္း
ေသြးစက္ေတြျဖာက်မ်က္ရည္စေတြပဲတြဲခုိလာခဲတတ္တာ
ရင္ထဲမြမ္းက်ပ္မိတုိင္း
ဖက္တြယ္မွဳေတြကကင္မဲ႕တတ္ေတာ့
ေနာက္က်က်န္ခဲ့ရတဲ႕ေျခလွမ္းေတြကုိရြံမုန္းမိျပန္ရဲ႕
ကုိယ့္ဘ၀မွအရာေရာက္ဆုံးလို႕ေတြထားခဲ့မိတဲ့
အိပ္မက္ေတြဟာလည္း
နင္းၾကိတ္ခံထားရတဲ႕လမ္းမတခုလို႕
ပိျပားအက္ကြဲေနျပန္တယ္.
အေသခ်ာဆုံးကေတာ့လမ္းမတခုေပၚမွာ
မ်က္ရည္စက္လက္နဲအိမ္ျပန္ရင္မုိးမလင္းနုိင္တဲ့အခါ
အာရုံးဦးရဲ႕အလွတရားဆုိတာေတြကလည္း
ဘယ္လုိလုပ္ပြဲထုပ္ခြင္ရနုိင္မွာလညး္
ေနွာင္းခဲ့ပါျပီးက်ေနာ္ရဲ႕လမ္းမေတြမွာ
ျပဳိဆငး္ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္စေတြကုိပဲေျခနင္းလို႕
ေနာက္ျပန္လို့လည္မၾကည့္ခ်င္မိေတာ့ဘူးဗ်ာ
ဘာျဖစ္လို့လည္းဆုိတာကုိေတာ့
က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္းမသိေတာ့ပါ.
ေသခ်ာတာကေတာ့က်ေနာ္လမ္းေတြမွာ
မ်က္ရည္ေတြစုိေနခဲ႕ျပီးမဟုတ္ပါလား..
ေနာက္က်က်န္ခဲ့ရတဲ႕ေျခလွမ္းေတြကုိရြံမုန္းမိျပန္ရဲ႕
ကုိယ့္ဘ၀မွအရာေရာက္ဆုံးလို႕ေတြထားခဲ့မိတဲ့
အိပ္မက္ေတြဟာလည္း
နင္းၾကိတ္ခံထားရတဲ႕လမ္းမတခုလို႕
ပိျပားအက္ကြဲေနျပန္တယ္.
အေသခ်ာဆုံးကေတာ့လမ္းမတခုေပၚမွာ
မ်က္ရည္စက္လက္နဲအိမ္ျပန္ရင္မုိးမလင္းနုိင္တဲ့အခါ
အာရုံးဦးရဲ႕အလွတရားဆုိတာေတြကလည္း
ဘယ္လုိလုပ္ပြဲထုပ္ခြင္ရနုိင္မွာလညး္
ေနွာင္းခဲ့ပါျပီးက်ေနာ္ရဲ႕လမ္းမေတြမွာ
ျပဳိဆငး္ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္စေတြကုိပဲေျခနင္းလို႕
ေနာက္ျပန္လို့လည္မၾကည့္ခ်င္မိေတာ့ဘူးဗ်ာ
ဘာျဖစ္လို့လည္းဆုိတာကုိေတာ့
က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္းမသိေတာ့ပါ.
ေသခ်ာတာကေတာ့က်ေနာ္လမ္းေတြမွာ
မ်က္ရည္ေတြစုိေနခဲ႕ျပီးမဟုတ္ပါလား..
No comments:
Post a Comment